Stepanakert – Onze woning was onbewoonbaar geworden
Asmik
Een raket sloeg in, vlakbij haar huis. Daarbij werd een groot deel van haar woning zwaar beschadigd. Asmik wijst me de plek aan waar de raket terecht is gekomen.
Als ik doorvraag verteld Asmik me haar verhaal. Voor het uitbreken van de oorlog woonde Asmik hier met haar man en hun twee kinderen. Ze vertelt dat ze met haar kinderen een schuilplaats had gevonden in een kelder onder een flatgebouw vlak in de buurt. “Daar hebben we eerst drie dagen gezeten. Het was vreselijk. Er waren heel veel mensen en jonge kinderen. Er werd veel gehuild en het was er smerig. We konden nergens op zitten of slapen. Gelukkig konden we vervolgens, na drie dagen in deze opvang, vluchten naar een dorp in de buurt. Maar toen het daar ook te gevaarlijk werd zijn we naar Armenië gevlucht. Daar hebben we uiteindelijk een tijdje in een opvang gezeten. Mijn man bleef achter bij ons huis in Stepanakert. Hij werkt voor een reddingsbrigade en heeft meegeholpen om mensen onder het puin vandaan te halen in Shushi. Toen deze raket insloeg bij ons huis waren wij gelukkig al weg. Ik zag het op het nieuws via internet dat onze woning was beschadigd. Dat was heel erg om te zien. Zodra de oorlog voorbij was en we de kans kregen, zijn we teruggegaan. Maar onze woning was onbewoonbaar”.