“We hebben drie oorlogen overleefd en met Gods hulp zullen we dit ook overleven”.

“Bert, goedenavond, hoe gaat het met je? Bij ons is zich een ramp aan het ontwikkelen. Ze hebben de weg geblokkeerd, we zitten in een blokkade. Niemand weet hoe lang het gaat duren. Wat wordt er bij jullie daarover vertelt?”

Vlak voor de Kerst krijg ik dit bericht toegestuurd van Marina Petrosyan. Twee jaar geleden heb ik haar voor het eerst ontmoet in Yerevan, Armenië. Ze was toen met haar gezin gevlucht voor de oorlog in Artsakh (Nagorno Karabakh). Inmiddels woont zij weer in Stepanakert, de hoofdstad van Artsakh. Als ik contact heb met Marina, vlak voor de kerst, is de blokkade al twee weken aan de gang.

Want op 12 december is de enige toegangsweg naar Artsakh, de Lachin corridor, geblokkeerd door een groep Azeri’s in burgerkleding die zich voordoen als milieuactivisten. De Lachin corridor is de enige weg die Artsakh verbindt met Armenië. Voor de blokkade werden dagelijks vanuit Armenië naar Artsakh ongeveer 400 ton essentiële goederen, waaronder graan, meel, groenten, fruit, enz. geïmporteerd. Inmiddels duurt de blokkade al meer dan een maand. Al die tijd zitten de 120.000 inwoners van Artsakh zonder aanvoer van voedsel. Ook de toevoer van elektriciteit en gas wordt geblokkeerd.

Mission Possible ondersteunt in Artsakh een dagopvangprogramma van de Armeense organisatie AMAA. Hier worden 35 kinderen opgevangen uit sociaal zwakke gezinnen. Anahit geeft leiding aan het programma. Een week geleden liet ze me weten dat de kinderen nog steeds werden opgevangen, maar dat ze daar waarschijnlijk nog maar twee dagen mee door kunnen gaan. En nu is het helaas zover. “We hebben geen gas en geen licht, er is niet voldoende voedsel om maaltijden voor de kinderen te maken. Alle onderwijsinstellingen in Artsakh zijn met ingang van vandaag gesloten. We doen alles wat we kunnen voor onze kinderen. Bid alstublieft voor ons”.

Dat is ook de oproep van Marina. “Er is geen groente meer, geen fruit, te weinig medicijnen, de winkels raken leeg. Veel producten zijn op rantsoen en zijn alleen op de bon te verkrijgen. Het lijkt erop dat niemand om onze situatie geeft” schrijft Marina mij. “We hebben maar een hoop op de Almachtige God. We hebben drie oorlogen overleefd en met Gods hulp zullen we dit ook overleven”.

Bid je met ons mee?