Omsk

Het is een stuk kouder in Omsk, rond de -20°C. De treinreis is uitstekend verlopen. De RZD, Russische Spoorwegen hebben het goed voor elkaar. De kwaliteit van de treinen is de laatste jaren alleen maar beter geworden. Ik reis coupé, dat betekent 4 slaapplaatsen, 2 stapelbedden in een ruimte die je kunt afsluiten. Platzkarte is ook een optie; 54 bedden, 3 hoog in een wagon. Goedkoper, maar die tijd heb ik gehad. Ik heb m’n rust ook nodig.

Kirill staat mij de volgende ochtend al op te wachten. “We gaan eerst naar een vergadering” zegt hij. Kirill is voorganger van een kleine kerk in het dorp Sosnovka op ruim 20 km buiten Omsk. “Elke maand komen alle voorgangers van onze kerken in de Omsk oblast bij elkaar.” Oblast is het woord voor provincie. Vergaderingen zijn niet helemaal mijn ding, maar nu ik er toch ben sluit ik me aan. Ik voel me er direct thuis. De ontmoeting is informeel en ik zie nauwelijks stropdassen. En als aan mij wordt gevraagd iets te vertellen over Mission Possible, doe ik dat graag. Ook Kirill vertelt over het nieuwe project dat ze nog geen twee jaar geleden zijn begonnen: opvang van moeders met kinderen. Het is het enige project in zijn soort dat door kerken in de Omsk oblast wordt uitgevoerd.

Tijdens de ontmoeting worden er certificaten uitgedeeld aan mensen die met succes een Bijbelcursus hebben gevolgd gericht op evangelisatie. Zij gaan stage lopen bij een voorganger. De meesten van hen hebben een drugsverleden en zijn tot geloof gekomen in een rehabiltatiecentrum. Het enthousiasme straalt uit hun ogen.

Opvanghuis

In het dorp huurt Kirill een onderkomen wat als opvanghuis dient voor moeders en hun kinderen. “We zagen de nood van veel moeders en kinderen en wilden daar wat aan gaan doen. Er is nauwelijks opvang voor hen geregeld. Iemand wees ons op het werk van Mission Possible in Asbest en we hebben met hen contact opgenomen. We hebben er stage gelopen, want we willen het professioneel doen. Twee jaar geleden zijn we aan de slag gegaan en hebben we de Mission Possible organisatie hier ook officieel geregistreerd.”

Het opvanghuis in het dorp Sosnovka is klein. Het biedt ruimte aan maximaal drie gezinnen. “Totnutoe hebben we alleen opvang voor moeders met kinderen die nog niet naar school gaan. Voor schoolgaande kinderen is er niet voldoende ruimte om huiswerk te maken. Dat wordt ons niet toegestaan”.

Het is inmiddels het vierde onderkomen wat ze huren. Niet veel huiseigenaren zien het zitten hun woning te verhuren als opvanghuis. Kirill droomt dan ook van een eigen gebouw. De grond is al beschikbaar. In het dorpje is er een kleuterschool, een school en een polikliniek. En dat allemaal op loopafstand. Een ideale locatie voor een opvanghuis.

Maria en Anya

Momenteel wonen er twee moeders in het opvanghuis. Zowel Maria als Anya zagen zich genoodzaakt om hun huis te verlaten. Allebei zijn ze slachtoffer van psychisch en fysiek geweld. De situatie van Maria was zelfs levensbedreigend. Ze laat me de littekens van de steekwonden op haar armen zien. “Momenteel zit hij in de gevangenis. Maar niet vanwege dit. Het heeft geen zin om een aanklacht van huiselijk geweld in te dienen bij de politie. Hij werd opgepakt met drank op achter het stuur en kreeg vier maanden.”

Maria en Anya zijn allebei een paar maanden geleden naar het opvanghuis gekomen. Ondanks het leeftijdsverschil van twintig jaar zijn ze vriendinnen geworden. Hun gemeenschappelijke omstandigheden schept een band.

’s Avonds ben ik uitgenodigd voor de banya (Russische sauna). En zeker in de winter is dat vanwege de grote temperatuurverschillen binnen en buiten een belevenis. Door regelmatig water op verhitte stenen te gooien loopt binnen de temperatuur op naar 90°C. Met een venik, een bos twijgen met bladeren van berk of eik, gedoopt in koud water, word je op je rug en benen geslagen om de bloedcirculatie te stimuleren. Na het stomen ga je naar buiten en rol je je in de sneeuw om af te koelen. “V kotóryy den’ párish’sya, tot den’ ne stárish’sya – De dag dat je in de banya gaat word je niet ouder” zeggen de Russen. En zo voelt het ook. Na zo’n banya bezoek is een goede nachtrust gegarandeerd.

Zondag

De volgende dag bezoek ik de kerk. Vier jaar geleden is deze gemeente door Kirill gesticht. In het begin riep het bij de dorpsbewoners weerstand op. Maar nu is er meer acceptatie. De woning die dienst doet als kerk is grondig gerenoveerd.  Het is een kleine, actieve gemeente. En het voelt goed om de dienst bij te wonen.

Later op de dag heb ik een ontmoeting met iedereen die betrokken is bij het werk van Mission Possible in Omsk. Een mooi team dat de zaakjes goed voor elkaar heeft. En leergierig. Ik zeg hen toe dat ik budget beschikbaar zal stellen voor opleidingen en dat ze naast Asbest op termijn ook onze projecten in Ufa en Jekaterinaburg kunnen bezoeken. Wat een voorrecht om met zulke bewogen en toegewijde mensen te mogen samenwerken!

Morgen vertrek ik richting Tsjeljabinsk. Weer met de trein, maar deze keer overdag.