Naschoolse opvang heeft grote impact

Er is geen ontkomen aan: Er moet gegeten worden. Hoe hard er ook wordt tegengestribbeld; het heeft geen zin. Even dachten we dat we het hadden gewonnen. Maar het gesprek is nauwelijks begonnen en Gayenne staat op en zet iets op tafel. Ik ben in Askeran, een plaatsje in de Artsakh regio (Nagorno Karabakh). Mission Possible ondersteunt hier een programma voor naschoolse opvang van kinderen uit probleemgezinnen.

Het gezin van Gayenne is het derde gezin wat we bezoeken. En overal waar we komen moet worden gegeten en gedronken. Het is de Armeense cultuur. Ik sla het eigenlijk nooit af. De gastvrijheid is hartverwarmend. Helemaal als je beseft hoe arm de gezinnen zijn.

Eerder op de dag brachten we een bezoek aan Torgum en Karina. Zes kinderen hebben ze. Vier jaar wonen ze nu in Askeran. Ze voelden zich genoodzaakt om te verhuizen vanuit hun dorp naar Askeran. Want in hun eigen dorp is geen school. Ze huren de woning voor 25.000 DRAM, kale huur; bijna € 50. Niet veel zou je zeggen maar dat geldt ook voor hun inkomen. De enige stabiele bron van inkomsten is de kinderbijslag; 73.000 DRAM. Torgum heeft geen vaste baan. Wel gouden handjes. In een goede maand verdient hij 80.000 DRAM, zo’n € 150. Maar er is weinig werk. En in de wintermaanden al helemaal niet. En dat is nou net een dure periode want er moet brandhout worden gekocht. Kosten 80.000 tot 100.000 DRAM. Een snel rekensommetje maakt duidelijk dat het armoe troef is. Karina is dan ook heel erg blij dat haar twee oudste kinderen naar de naschoolse opvang gaan. Daar krijgen ze een maaltijd. “Maar ook de resultaten op school zijn sterk verbeterd” zegt Karina. “ Ze komen nu met hoge cijfers thuis en ze gaan met veel plezier naar school. Dat was eerst wel anders”.

Even verderop woont Annariet. Een jonge gescheiden moeder met drie kinderen. Ook zij huurt een woning voor 25.000 DRAM. De woning is in een nog slechtere staat als die van Torgum en Karina. Er is geen badkamer en het tocht. Hier en daar zijn de muren afgeplakt met karton. De kamer heeft nauwelijks meubilair en de muren zijn kaal. Anneriet verdient de kost met schoonmaak werk. Vijf dagen per week van 05:00 tot 08:00 uur schoonmaken in een kantoorgebouw. Dat levert haar 50.000 DRAM op; bijna € 100. Als alleenstaande moeder krijgt ze een kinderbijslag van 63.000 DRAM. Alimentatie ontvangt ze niet. Haar man heeft afstand gedaan van de kinderen. Bovendien heeft hij geen officiële baan. “ Hoe zie je de toekomst?” vraag ik. Haar gezicht betrekt en ze schudt haar hoofd. Ze weet het niet. De school heeft haar gewezen op het opvangprogramma. En sinds een paar maanden gaat haar oudste dochter er met veel plezier naar toe.

Gayenne’s dochter neemt sinds de start van de opvang deel aan het programma. Dat is al drie jaar. Als ik haar vraag of ze ook een verandering heeft gezien in het gedrag van haar dochter begint ze veelbetekenend te lachen. Ik mag het huis niet verlaten zonder een zak walnoten mee te nemen.

De naschoolse opvang is veel meer dan alleen een maaltijd en huiswerkbegeleiding. Kinderen leren ook normen en waarden. Er wordt veel aandacht besteedt aan het gedrag van de kinderen. Veel kinderen reageren in het begin agressief en maken ruzie. Gedrag dat ze van huis uit meekrijgen. De opvoeding thuis laat in veel gevallen te wensen over. Ouders reageren hun frustraties af op hun kinderen. Als kinderen is fout doen worden ze geslagen. Elke dag is een psycholoog aanwezig die met de kinderen individueel en in groepsverband een programma doet. Ook worden de gezinnen thuis bezocht en worden er ontmoetingen voor de ouders georganiseerd. Zij krijgen dan voorlichting over opvoeding. Hierdoor heeft de naschoolse opvang een grote impact op het gezinsleven van deze probleemgezinnen.

Maandelijks wordt er een excursie georganiseerd en elke zomer nemen de kinderen deel aan een zomerkamp. Iets waar ze elk jaar weer naar uitkijken.