Hoop

Nadezjda, een 85-jarige inwoner van het Oekraïense dorp Petrodolinskoe, draagt letterlijk de naam ‘Hoop’ met zich mee. Deze naam lijkt ironisch als je bedenkt dat ze alweer een verschrikkelijke oorlog in haar leven moet doormaken. Haar ogen stralen pijn en verdriet uit, net als de vele andere Oekraïners die de tragedie van deze oorlog hebben moeten doorstaan. De stad is gevuld met het geluid van sirenes, het gefluit van vliegende raketten boven je hoofd, sterke explosies, slapeloze nachten en de constante angst dat een raket je huis zal treffen. Velen zijn al hun huis kwijtgeraakt en hebben geliefden verloren onder het puin van ingestorte gebouwen.

Maar te midden van al deze pijn en lijden zien we een lichtpuntje van hoop. Als we als Mission Possible arriveren met voedselpakketten en Goed Nieuws, zien we dat er hoop opvlamt in de ogen van de mensen. Voor Nadezjda, een eenzame grootmoeder met een ontoereikend pensioen, waren de tranen van vreugde niet te stoppen toen ze de voedseldoos opende. Er ontstond hoop in haar hart, niet alleen voor het hier en nu, maar ook voor de toekomst en zelfs voor de hemel.

Als we ons realiseren dat er mensen zijn die onder moeilijke omstandigheden leven, zoals Nadezjda, is het gemakkelijk om de hoop te verliezen. Maar zelfs in tijden van duisternis en wanhoop, schijnt er een lichtpuntje van hoop. Het is dit lichtpuntje dat ons de kracht geeft om door te gaan en ons hoopvolle harten te blijven koesteren. Want zelfs in de moeilijkste tijden, is er altijd hoop op een betere toekomst.