Marina werd zwanger op haar 19e. De ouders van haar vriend Konstantin drongen aan op een huwelijk, maar echte liefde was er niet. Althans niet van Konstantins kant. In de beleving van Marina bleef hij afstandelijk en koud. Ook toen Alina en drie jaar later Nastya werden geboren. Zijn dochtertjes leken voor hem niet te bestaan.
Konstantins ouders steunden Marina. Ze zeiden dat ze geduld moest hebben en moest blijven hopen dat Konstantin zou veranderen. Daarom hield ze vol. Tot ze erachter kwam dat Konstantin al jaren drugs gebruikte. Zijn ouders wisten daar al die tijd van, maar hoopten dat de zorg voor het gezin hem zou redden van de drugs.
Marina voelde zich verraden. Ze was boos en verdrietig en besloot te scheiden. Daarmee verloor ze de steun van haar schoonouders, maar gelukkig had ze haar eigen moeder nog. Wel begon ze vanwege de grote spanningen in die tijd met drinken.

Een nieuwe kans?
Via een vriendin kreeg ze een baan bij een bedrijf, waar ze Dmitry ontmoette. Ze werden verliefd, maar uit angst voor afwijzing vertelde ze hem niets over haar kinderen en echtscheiding. Tot haar schrik werd ze meteen zwanger. Ze zei tegen haar moeder dat ze een kind erbij niet aankon en daarom een abortus wilde. Maar haar moeder wist haar gelukkig te weerhouden van die beslissing. Ze zei dat zij de baby zou opvoeden als Dmitry het kind niet zou accepteren.
Diezelfde dag vertelde Marina Dmitry dat ze zwanger was en al twee dochtertjes had. Dmitry was geschokt. Hij wilde dat ze een abortus zou laten doen, anders zou hij de relatie verbreken. Maar voor Marina stond de keuze vast: zij wilde het kind houden.
De zwangerschap was een moeilijke periode. Marina had geregeld last van paniekaanvallen. Haar moeder hielp haar daar doorheen en ving haar twee kleindochters zoveel mogelijk op. De geboorte van Seymon bevestigde Marina in haar keuze: ze vond haar zoon prachtig.

Verkeerde vrienden
Toen Semyon een jaar oud was, kreeg Marina nieuwe vrienden, die haar kennis lieten maken met drugs. Ze zeiden dat de drugs haar zouden helpen om te ontspannen en verder geen kwaad konden. Zo raakte Marina niet alleen aan de alcohol, maar ook aan de drugs.
Zodra de moeder van haar ex-man Konstantin hoorde dat Marina drugs gebruikte, startte ze een voogdijzaak. Ze wilde dat de kinderen aan het gezag van hun moeder zouden worden onttrokken en aan haar zouden worden toegewezen.
Uit angst dat ze haar kinderen zou verliezen, beloofde Marina tijdens de rechtszaak alles te doen om van haar verslaving af te komen. De rechter besloot Marina’s moeder het tijdelijk voogdijschap over de meisjes te geven, omdat zij al een tijd bij hun oma woonden. Marina mocht haar zoon houden, maar moest wel uit de buurt blijven van haar dochtertjes. Maar waar moest ze heen?
De kinderbescherming verwees haar naar het Mission Possible centrum voor hulp om haar leven weer op de rit krijgen. Ze zagen in haar de potentie om haar levensstijl te veranderen en haar dochters terug te krijgen.

Toekomst
Marina ziet haar verblijf bij ons als kans om van de drugs af te komen. Ze is vastbesloten om haar leven te veranderen. Het was bijzonder om haar te ontmoeten en te zien hoe ze met Seymon speelde. Ze is vastberaden om haar gezin te herenigen en een goede moeder te zijn voor alle drie haar kinderen. Ik ben dankbaar dat ik haar mocht leren kennen en mocht zien hoe Mission Possible hier heel praktisch Marina kan helpen. Marina doet mee met de Bijbelstudies die er in het huis worden gehouden. We hopen en bidden dat God in haar blijft werken en dat zij zich, samen met haar kinderen, kind van God mag weten. Voor nu en voor de toekomst!