Help ons dit verhaal te vertellen en deel het via je socials!

“Maar wel in Bogotol. Ik ga hier niet meer weg!”

Bogotol, een kleine stad in centraal Siberië gelegen aan de Trans Siberische spoorlijn. In Bogotol worden de locomotieven van de Trans Siberische Express gewisseld en onderhouden. De meeste van de ruim 20.000 inwoners zijn dan ook werkzaam bij de Russische spoorwegen. Bogotol is ook het werkterrein van Ivan en Lena. Zeven jaar geleden zijn ze hier naar toe verhuisd als zendelingen. “In het begin was het niet eenvoudig” verteld Ivan. Mensen waren argwanend. Het eerst jaar had ik op zondag behalve mijn vrouw en mijn dochter met haar vriend nog een bezoeker. Een meisje van de Hari Krishna beweging. Na elke dienst vertelde dat ze het een mooie preek vond. We hebben nu geen contact meer met haar en ik weet niet waar ze gebleven is. Maar we gingen door. We organiseerden acties voor kinderen, ondersteunden gezinnen die het moeilijk hadden. En langzamerhand kwamen er meer mensen. Nu zijn er zo’n dertig bezoekers waar van vijftien lid zijn van de kerk”.

De gemeente is klein maar erg actief. Tijdens een conferentie hoorden Ivan en Lena over het werk van Mission Possible onder gezinnen die te maken hebben met drugs en alcohol en huiselijk geweld. Problemen die zij ook vaak tegenkwamen bij gezinnen in Bogotol. Ze namen contact op en bezochten een project. “Met de informatie en adviezen die we kregen zijn we direct aan de slag gegaan. We hebben hier in Bogotol een organisatie geregistreerd. Daar moet je wel toestemming voor krijgen. Maar toen we onze documenten lieten zien en uitlegden wat we van plan waren werd ons verteld dat dit precies is wat de stad nodig heeft. Wij zijn blij dat we nu onderdeel uitmaken van een grotere organisatie. We delen mee in de kennis en ervaring. En ondanks dat we hier, ver weg in Siberië, wonen en werken, voelen we ons niet alleen en we kunnen met onze vragen ergens terecht.

We hebben al verschillende gezinnen kunnen helpen. Het eerste gezin was een moeder met vijf kinderen. Alle problemen die je maar kunt bedenken kwamen we tegen in dit gezin. Het was een ontzettend moeilijk geval. Geen documenten, geen huisvesting, geen werk, geen inkomen, huiselijk geweld en nog erger. Maar achteraf is dit voor ons werk een grote zegen geweest.

Dit gezin is Russisch maar woonde in Kazachstan. Vanwege moeilijkheden hadden ze besloten om naar Rusland te gaan. Ze hadden geen documenten waarmee je je in Rusland kon registreren. Ze woonden dan hier, dan daar. Maar altijd tijdelijk want binnen de kortste keren maakte de vader van het gezin problemen met de buren. Zo kwamen ze in Bogotol terecht. Daar hoorde Lena, de moeder van het gezin, over ons werk en nam contact op. Bij ons deelde ze haar problemen en toen ze zich veilig genoeg voelde vertelde ze dat haar man haar en haar gezin tiranniseerde. Hij sloeg haar en de kinderen. Ze waren doodsbang voor hem. Toen we voor de eerste keer het gezin bezochten zagen we direct dat de kinderen getraumatiseerd waren. Stil, teruggetrokken, angstig. De twee jongste kinderen van 4 en 5 jaar oud konden niet eens praten.

We hebben Lena en de kinderen, toen de vader niet thuis was, meegenomen en ergens anders ondergebracht. En toen begonnen de problemen. De man begon ons lastig te vallen, hij belde ons bij nacht en ontij. Soms deed hij zich voor als een familielid van Lena om achter haar adres te komen. En hij begon ons te bedreigen, zelfs met de dood. De politie werd door hem ingeschakeld omdat wij zijn kinderen hadden ontvoerd voor organen. En zo kwamen wij in contact met allerlei instanties. Sociale zaken, jeugdzorg, kinderbescherming, politie en zelfs de FSB. Ontvoering en verkoop van organen is een serieuze beschuldiging. Allemaal organisaties die voor ons werk erg nuttig zijn maar waar je niet gemakkelijk mee in contact komt.

Ondertussen had de oudste dochter, 13 jaar, haar moeder verteld dat haar vader haar had misbruikt. We hebben een aanklacht tegen hem ingediend en de politie ging naar hem op zoek. Niet lang geleden werd ik door de vader gebeld. Hij wilde een ontmoeting met mij en had een advocaat in de arm genomen. Blijkbaar wist hij nog niet dat hij werd gezocht. Ik ben naar de afspraak gegaan maar niet voordat ik de politie had ingelicht. Die heeft hem ter plekke gearresteerd. Hij ziet nu vast en wacht op zijn veroordeling”.

Voor Lena en haar kinderen ziet de toekomst er een stuk zonniger uit. Samen met Ivan en Lena ga ik bij haar op bezoek. De huisvesting is nog niet optimaal. Ze wonen in een soort barak en binnen is geen toilet. Het vertrek wordt verwarmd door een houtkachel. Maar Lena is er blij mee. “Hier voelen we ons veilig. Mission Possible heeft geholpen met het regelen van de kinderbijslag en bij het vinden van een baan voor mij. De kinderen zijn op een school geplaatst. Daar gaat het nu veel beter mee. Ze verstoppen zich niet meer als er wordt aangeklopt. En de jongste kinderen kunnen nu ook praten. En ik ben heel erg blij dat ik God heb leren kennen. De mensen van de kerk zijn als familie voor mij. Mission Possible helpt mij nu met het regelen van mijn Russisch paspoort. Zodra dat voor elkaar is kan ik aanspraak gaan maken op een eenmalige uitkering*. Die ga ik gebruiken voor de aanschaf van een betere woning. Maar wel in Bogotol. Ik ga hier niet meer weg!”.

*Materinsky Kapital, een eenmalige uitkering voor vrouwen als zij moeder worden van hun 2e kind. De uitkering bedraagt ongeveer 500.000 RUR (ong. € 7.000) en mag door de moeder worden gebruikt voor huisvesting, pensioen of studie van de kinderen. Het geld wordt niet op de rekening van de moeder gestort maar gaat rechtstreeks naar betreffende instantie.