De thee staat al klaar als we de kamer binnen gaan. Anna, de directrice van Mission Possible in Zlatoust heeft me uitgenodigd om mee te gaan naar een gezin wat door hen wordt ondersteund. Een jonge moeder met drie kinderen. Ze is gescheiden maar inmiddels ook weer getrouwd. “Mijn man is er niet” zegt Ksenya. “Hij is momenteel in een hele goede stemming, als je begrijpt wat ik bedoel”. Ze lacht er bij maar echt blij is ze niet. Ik weet wat ze bedoelt. Hij is dronken en niet voor de eerste keer.
Ksenya is 27 jaar maar heeft in haar leven veel meegemaakt. En weinig positiefs. Wat een drama. Hoe meer ze verteld hoe meer bewondering ik voor haar krijg. “Mijn vader had vroeger ook problemen met de alcohol. Hij was vaak dronken. En in een dronken bui heeft hij mijn moeder vermoord. Ik was toen vijf jaar. Samen met mijn zusje gingen we bij onze tante wonen. Maar ook daar werd teveel gedronken. Zowel door mijn tante als haar man. Toen ze weer eens dronken waren kregen ze ruzie. En mijn tante stak hem met een mes. Hij raakte daardoor invalide. Ze werden allebei in de gevangenis gezet. En wij werden in een weeshuis geplaatst. Toen mijn tante vrijkwam gingen we weer bij haar wonen. Zij woonde toen samen met een andere man. In 2008 brak in dat huis brand uit. En mijn zus en ik gingen zelfstandig wonen.”
Dan vraagt Ksenya haar dochter van negen jaar oud de kamer te verlaten. Haar beide broertjes spelen al op de gang. En ze verteld verder: “Mijn zusje en ik zijn door iemand misbruikt. Ik was nog maar elf. Maar ik heb het hem vergeven. Hij was een kennis van mijn tante. Toen was hij een zakenman. Daar is nu niets van over. Hij is destijds in elkaar geslagen. En is nu invalide, hij kan niet meer praten. Later ben ik hem weer tegen gekomen. Hij zag er haveloos uit en ik zag dat hij honger had. Ik wilde niets met hem te maken hebben maar het was alsof God tegen mij zei dat ik hem te eten moest geven. En dat heb ik gedaan. Hij schreef iets op een briefje en gaf dat aan mij. “Vergeef me”. We moesten allebei huilen.”
“Deze kamer is niet van ons. Ze kunnen ons er elk moment uitzetten. Omdat ik ben opgegroeid in een weeshuis heb ik recht op woonruimte. Helemaal nu ik drie kinderen heb. Ik heb een brief geschreven aan de burgemeester. Maar kreeg geen antwoord. Toen naar de gouverneur, ook zonder resultaat. Ik raakte in paniek. Niemand wil ons helpen. Gelukkig krijgen we veel hulp van Mission Possible. Mijn man heeft geen vast werk en ik heb als hulp op de kleuterschool een heel klein salaris. Een betere baan kan ik niet krijgen omdat ik nauwelijks een opleiding heb. Mission Possible helpt ons met producten en schoolspullen. Zij betalen ook voor de lunch op school. Op de dagopvang helpen ze met huiswerk maken. Toen de kinderen in het ziekenhuis lagen met een huidinfectie betaalden zij voor de medicijnen. Via Mission Possible ben ik bij de kerk terecht gekomen. Dat geeft mij heel veel steun. Ik weet dat ik met mijn problemen altijd bij iemand terecht kan.”
“Inmiddels hebben we een brief geschreven aan de president. En eindelijk kregen we antwoord! Samen met mijn zus hebben we recht op een 3-kamerappartement. Het moet alleen nog wel worden gebouwd. Dat kan nog wel vijf jaar duren. Ik wil vooral dat mijn kinderen een beter leven hebben dan ik. Dat ze gezond zijn en dat ik ze een goede opvoeding kan geven.”
In Rusland is de hulp van Mission Possible gericht op gezinnen die in de problemen zijn gekomen. Alle activiteiten zijn er opgericht om te voorkomen dat kinderen in een weeshuis worden geplaatst. Naast samenwerking met lokale instanties zoals Jeugdzorg en Kinderbescherming is er altijd samenwerking met een lokale kerk.
