Mission Possible / Toekomst voor jeugd aan de randen van Armenië
Help ons dit verhaal te vertellen en deel het via je socials!

“Er zijn hier nauwelijks activiteiten voor de jeugd.”

Het is jaren geleden dat ik Armen heb bezocht in Vardenis. Armen is voorganger van een kleine Armeense Evangelische gemeente en geeft leiding aan het plaatselijke kantoor van AMAA, de organisatie waar wij veel mee samenwerken in Armenië.

Vardenis ligt in het oosten van Armenië en is een stadje met zo’n 20.000 inwoners. Het lag op de route naar Artsakh (Nagorno Karabakh). Sinds de oorlog eind 2020 wordt deze route niet meer gebruikt. Armenië heeft grote delen land moeten afstaan aan Azerbeidzjan. De weg naar Artsakh is nu afgesloten en Vardenis is een grensstad geworden. Toch groeit de stad. Sinds de oorlog is het inwoneraantal met zo’n 3.000 mensen gestegen. Het zijn vluchtelingen uit Artsakh. Hun woning staat in gebied wat nu Azerbeidzjan is.

“Momenteel is het redelijk rustig’ vertelt Armen als ik hem vraag naar de situatie in de regio. “Maar er zijn nog steeds incidenten. Soms worden mensen uit de grensdorpen beschoten als ze op het land aan het werk zijn”.  

Toekomst

In de grensdorpen is het toekomstperspectief van de jeugd niet zo rooskleurig.

Meisjes trouwen veelal jong en worden jong moeder. Vaak hebben ze niet zo veel opleiding, hoogstens basisschool. Onderwijs is te duur voor de families. Jongens krijgen jong verantwoordelijkheid voor hun jonge gezinnen en werken op het land van de familie. Er wordt gedroomd van een betere toekomst.

De enige mogelijkheid om meer geld te verdienen is naar Rusland gaan als gastarbeider. Vol goede moed trekken jongens die kant op. Eerst voor een periode, maar helaas blijven ze vaak hangen in Rusland. Daar vinden ze een nieuwe vrouw. Hun jonge vrouw, met één of twee kinderen, moet zich na verloop van tijd maar zien te redden.

En zo blijft de armoede hangen. Een nieuwe generatie groeit op, met mooie dromen, maar weinig kansen. Met de groei van de dorpen in deze regio willen we deze cirkel doorbreken.

Jeugdcentrum

Mission Possible gaat samen met AMAA een project starten. Het gaat om het opzetten van een jeugdcentrum. Vanuit dit centrum worden allerlei activiteiten georganiseerd. En dan niet alleen culturele activiteiten en ontspanning maar ook en vooral trainingen en workshops gericht op het ontwikkelen van sociale vaardigheden, leiderschap en ondernemerschap. Daarnaast financieren we ondernemersplannen die binnen het project door de jeugd zelf worden opgezet. Het project moet de jeugd meer perspectief bieden en de lokale economie aanjagen. We verwachten dat we komend projectjaar zo’n 7 a 8 nieuwe bedrijfjes kunnen starten.  

Ik rijd met Armen mee naar het dorp Metz Masrik. Dat ligt zo’n 5 km verderop. De burgemeester van Metz Masrik heet ook Armen en staat ons buiten op te wachten. Hij is erg blij met het initiatief. “Op de school hier in ons dorp zitten 450 kinderen. Maar er zijn nauwelijks activiteiten voor de jeugd.” In het gemeentehuis heeft hij twee vertrekken ter beschikking gesteld. Hier zal het jeugdcentrum worden opgezet. De vertrekken gaan we renoveren en vormen de basis van waaruit we werken. De activiteiten in dit centrum zijn ook beschikbaar voor jeugd uit omliggende dorpjes zoals Tretuk en Kutakan. Ook in deze dorpen neem ik een kijkje.

Kutakan

In het dorpje Kutakan ontmoet ik Surik. Hij 76 jaar en woont hier al jaren. Hij vraagt me wat ik hier kom doen. Zijn dorp wordt nauwelijks bezocht en al helemaal niet door buitenlanders. We raken aan de praat.  “Het is lang geleden dat ik Russisch heb gesproken” zegt hij. Samen met zijn zoon was hij aan het werk op het land. “Onze velden zijn nog geen 100 meter van de Azeri vandaan. Vroeger woonden we hier zonder problemen naast elkaar. Maar sinds de oorlog begin jaren negentig is dat voorbij.”

Ik word uitgenodigd voor de koffie. Maar zoals altijd is koffiedrinken in Armenië niet alleen maar koffie. Al snel komt er zelfgemaakte lavas, kaas en room op tafel. En nog iets sterkers; wodka met de veel betekende naam “huisdokter”. We hebben het gezellig. Het is duidelijk dat Surik van zijn omgeving houdt en er trots op is. Het is zijn thuis.

Hij is niet enige. AMAA heeft onderzoek gedaan om de haalbaarheid van dit project te onderzoeken. 85% van de jeugd geeft aan dat ze graag in dit gebied blijven. Ondanks de onrusten is dit hun thuis. Er zijn positieve resultaten vanuit een vergelijkbare regio rondom een project zoals we die nu starten. Een heel aantal sleutelfiguren uit de omgeving haken aan. Burgemeesters, voorgangers en lokale zakenmensen. We hopen en bidden dat we op deze manier iets kunnen betekenen voor de jeugd en kijken nu al uit naar ons volgende bezoek aan deze regio. Wie weet welke verhalen we dan weer kunnen vertellen…  


Help ons dit verhaal te vertellen en deel het via je socials!