Alina wendde zich tot ons voor hulp, omdat ze door haar man geslagen wordt. Ze liep al eerder bij hem weg. Ze verschool zich in een overheidsopvang, maar hij vond haar daar. We werden door hen gebeld omdat ons adres moeilijker te vinden is.
Alle voorgaande keren dat Alina wegliep eindigden in verzoening. Ze vergaf, had medelijden, was bang, dacht “omwille van de kinderen” misschien zal hij veranderen … En ze ging terug naar hem. “In het belang van de kinderen” – Maar de kinderen lijden ook – legden wij haar uit – “In het belang van de kinderen” – wat houdt dat in? In het belang van de kinderen moet je weggaan, zodat ze niet zien hoe hun vader zich gedraagt en dit gedrag niet aanleren! Dit is in het belang van de kinderen…
Maar deze keer was Alina vastbesloten. Ze liepen weg met wat ze aan hadden. Zonder documenten. Die werden door haar man verstopt in een kluis. En zonder spullen. Het belangrijkste was om levend weg te komen. Ze had blauwe plekken op gezicht en lichaam. Ze was bang en huilde. Ze verteld haar verhaal:
“We zijn 10 jaar getrouwd. Ik ben 32. We trouwden direct na het afstuderen. Ik ben een verpleegster en werkte in een ziekenhuis. We hebben drie jongens – Hassan is 8 jaar oud, Husen is 5 jaar oud en Ilshat is 4 jaar oud. Mijn man werkte als vrachtwagenchauffeur en was voortdurend onderweg. Maar hij zorgde voor het hele gezin. We bouwden samen een huis. Alles was in orde. We gingen op vakantie naar het buitenland. Drie jaar geleden verloor mijn man zijn baan … begon te drinken … kon geen nieuwe baan vinden… er waren schandalen … afranselingen … hij sloeg de kinderen niet, alleen mij. Ik denk dat hij zo agressief is omdat heeft gevochten in Tsjetsjenië. Soms vloog het hem aan en werd hij onvoorspelbaar … ‘
Alina werd hard door haar man geslagen. Ze lag in het ziekenhuis met een gebroken neus. Ze zei dat ze was gevallen. De laatste tijd begon Alina te vrezen voor haar leven en dat van haar kinderen. Alles gebeurt immers voor hun ogen. Tweemaal verliet ze hem, verborg stopte zich voor hem maar hij vond haar. En ze ging terug. En het begon allemaal opnieuw.
De laatste keer zaten ze bijna drie dagen … onder de tafel. Haar man werd dronken en het leek hem dat hij weer in de oorlog was. Zodra hij iemand zag, gooide hij meteen iets – en zo kreeg zowel zijn zoon als Alina zoon een gat in hun hoofd… Drie dagenlang zaten ze stil, de kinderen huilden niet eens.
We hebben Alina bij ons gebracht. We zorgden voor kleding want ze waren gevlucht met niets bij zich. Na gesprekken en overleg kwam Alina weer bij zinnen. En ze realiseerde zich dat ze kracht heeft en een groot verlangen om een nieuw leven te beginnen.
Nu we hebben voor haar een paspoort geregeld en zijn bezig met het regelen van alle andere documenten voor haar en de kinderen, omdat haar man de documenten niet wil afstaan. Er is een aanvraag tot echtscheiding ingediend, de voogdij over de kinderen wordt geregeld en scheiding van boedel. En dan zullen ze vertrekken naar een andere stad in Rusland.
We hebben een afspraak gemaakt met het opvangcentrum voor moeders met kinderen, dat zich daar bevindt. Ze zijn klaar om Alina en de kinderen op te vangen en een schuilplaats te geven. Zij zullen haar ondersteunen bij de aankoop van een huis, bij het zoeken naar werk en het plaatsen van de kinderen op school. Zodat Alina samen met haar kinderen onafhankelijk en veilig in een nieuwe stad kan wonen, weg van haar man.
“Ik denk dat ik het kan. Ik begrijp nu wat het is ‘omwille van kinderen’. Ik wil dat mijn jongens anders opgroeien dan hun vader. Ik ben zo dankbaar voor jullie hulp, je hebben me opgevangen en met me gepraat. Velen hebben me verteld dat het mijn eigen schuld is. Maar jullie deden dat niet. Jullie hebben mij zonder mij te veroordelen alleen maar geholpen. Ik weet dat God bestaat en dat Hij mij zal helpen. ‘
Huiselijk geweld is een zeer ernstig probleem in Basjkirostan. Duizenden vrouwen worden gedwongen om slagen te verduren.
We willen een hulplijn openen om deze vrouwen en hun kinderen nog effectiever te helpen.
Ondersteun onze opvang in Oefa!