Tatiana
Bij Tatiana thuis werd vroeger veel gedronken. Soms werd haar moeder door haar vader mishandeld. Zelf begon Tatiana al op 15-jarige leeftijd te drinken. Op haar 18e kwam daar een eetstoornis bij. Door die problemen maakte ze haar opleiding niet af. Ze kreeg een relatie met Roman en werd zwanger. Toen ze 22 was, werd haar dochter Diana geboren. Dat was het moment waarop Tatiana besloot om haar levensstijl te veranderen. Ze wilde niet dat haar kind dezelfde ervaringen zou krijgen als zij.
Ze volgde een opleiding voor kapster en kreeg een baan. Diana ging naar de kleuterschool. Tatiana’s enige probleem was dat Roman niet wilde trouwen. Ze bleef erop aandringen dat het belangrijk was, ook voor hun dochtertje, tot Roman op een dag zei dat hij het niet zag zitten om zijn vrijheid op te geven. Diezelfde avond nam Tatiana een beslissing. Ze pakte de spullen van Roman bij elkaar en vroeg hem de volgende dag te vertrekken.
Umed
Daarna brak er voor Tatiana een moeilijke tijd aan. Uit eenzaamheid begon ze toch weer te drinken. En veel. De jaren daarna zijn in een mist voorbij gegaan. Diana groeide op en ging naar school, maar veel herinnert Tatiana zich daar niet van. Ergens in die tijd ontmoette ze Umed, een Oezbekistanse man, met wie ze een relatie kreeg. Ze werd opnieuw zwanger, dit keer van een zoon: Ruslan. Maar het alcoholprobleem werd niet opgelost. Tatiana en Umed dronken beiden veel.
Op een dag waarop Tatiana werkte en Diana naar school was, ging Umed met Ruslan op pad. Eerst naar de winkel om drank te kopen, daarna naar een speelplaats in de buurt. Ruslan speelde, Umed zat op een bankje te drinken en viel in slaap. Hij zag niet dat Umed wegliep van de speelplaats. Het kind verdwaalde, begon te huilen en werd door voorbijgangers bij de politie gebracht.
Bij thuiskomst trof Tatiana een dronken Umed aan, die op de vraag waar het kind was, niets verstaanbaars kon zeggen. Na een zoektocht in de buurt wendde Tatiana zich in wanhoop tot de politie. Ze werd doorverwezen naar de kinderbescherming en kreeg daar te horen dat Ruslan alleen op straat was gevonden. Toen de medewerkers van de kinderbescherming hoorde dat er nog een kind van zeven was, werd direct besloten beide kinderen in een instelling te plaatsen, omdat het thuis niet veilig was. Ze zagen aan Tatiana dat ook zij een alcoholprobleem had.
Tatiana was wanhopig. Ze ging naar huis, pakte Umeds spullen en zette hem zonder pardon het huis uit. De hele nacht huilde ze. De volgende ochtend ging ze naar de instelling waar de kinderen naar toe waren gebracht, maar ze werd niet binnengelaten. Het personeel wilde rust voor de kinderen. Ze zeiden dat Tatiana haar kinderen pas terug zou krijgen als ze haar alcoholprobleem had opgelost. Maar hoe moest ze dat aanpakken? Een van de medewerkers gaf haar het telefoonnummer van ons centrum in Asbest en zei dat ze dat nummer kon bellen om hulp te krijgen.
Hulp vragen
Zittend op een bankje bij de jeugdzorginstelling, belde ze ons om hulp te vragen. Wij vingen haar op en vulden samen met haar alle documenten in met het verzoek om de kinderen terug te krijgen. Tatiana kwam bij ons wonen om haar leven op orde te brengen. Gelukkig lukte het haar goed om van de drank af te blijven, er stond ook veel op het spel. Na 3 weken mocht ze haar kinderen ophalen, samen met haar kinderen kon ze in onze opvang verblijven. Het filmpje van de hereniging in ontroerend om te zien.
En we hoopten dat we hier het verhaal konden stoppen. Vol vertrouwen naar de toekomst konden kijken. Maar dat kan niet. Toen we contact opnamen met onze collega´s uit Asbest hoorden we dat Tatiana´s verhaal niet goed afloopt. Ze is vertrokken uit het centrum, samen met haar kinderen. Dat is niet lang goed gegaan. De kinderen van Tatiana, Diana en Ruslan, wonen nu in een kindertehuis.
Dit zijn zware verhalen en tegenslagen. Het heeft grote impact op het team en op ons. We werken hard om de vrouwen die we helpen zo goed mogelijk te ondersteunen. Vanuit de cijfers weten we dat dit met zo´n 70% van de vrouwen die we opvangen ook lukt. Met name de eerste weken en maanden zijn hierin cruciaal.
Niet alle verhalen zijn succesverhalen. We werken met mensen, die eigen keuzes maken. We hopen en bidden dat het goed gaat met de kinderen van Tatiana. Dat er goede mensen op hun pad komen. Ook bidden we voor Tatiana, voor haar moeilijkheden. Dat zij de kracht mag krijgen om op te staan en haar problemen op te lossen. En we bidden voor ons team in Asbest. Dat zij de veerkracht en de motivatie blijven vinden om een volgende vrouw weer te helpen.
