Actueel 

Met de erkenning van de onafhankelijkheid van de volksrepublieken Donetsk en Lugansk door het Kremlin bereikt de spanning in de Donbas regio een nieuw hoogtepunt. Ik volg de ontwikkelingen met bovenmatige interesse, want ik woonde zelf dertien jaar in Rusland en ruim een jaar in de Donetsk regio. Aan weerszijden van de grens tussen Oekraïne en Rusland heb ik vrienden, en via mijn vrouw, die in de Oekraïne geboren is, familie. Met onze stichting Mission Possible ondersteunen we projecten in zowel Rusland als in Oekraïne.

Eind januari was ik in Rusland, en bezocht ik een aantal projecten die door Mission Possible worden ondersteund. Het viel mij op dat niemand in Rusland mij vroeg hoe ik dacht over de situatie aan de grens met Oekraïne. Dat was destijds met de Maidan revolutie en de annexatie van de Krim heel anders. De meeste mensen die ik toen sprak, stonden achter de beslissingen die in het Kremlin waren genomen. Ik voerde dan ook pittige discussies in die tijd. Maar tijdens mijn afgelopen reis kwam Oekraïne alleen ter sprake als ik er zelf over begon. En discussies bleven achterwege. Iedereen die ik sprak had onbegrip, en er waren grote zorgen over het Kremlin beleid.

Men is ervan overtuigd dat sancties, die door het Westen bij een invasie opgelegd zullen worden, grote invloed zullen hebben op de ontwikkeling van Rusland en de Russische economie. Een economie met een bnp die nauwelijks groter is dan die van de Benelux.

Onbegrip

Onbegrip en grote zorgen zijn er ook aan de ander kant van de grens, in Oekraïne. En niet alleen over het Kremlin beleid. De retoriek van, met name Amerika, over een op handen zijnde grootschalige invasie waarbij zelfs een datum werd genoemd, en de daaropvolgende reactie van Westerse landen, met als gevolg het sluiten van ambassades en het evacueren van ambassadepersoneel, heeft tot meer paniek en angst geleid dan de groei van de Russische troepenmacht aan de grenzen.

Ik sprak afgelopen week met mijn contacten in Odessa: “Een oorlog zijn we hier gewend, het is hier al acht jaar lang oorlog” zeiden ze. “Maar de reacties uit het westen hebben een grote negatieve invloed op de economie waar we nog lang last van zullen hebben.” Geen investeringen meer, een grote kapitaalvlucht, voor de gewone man/vrouw is het niet meer mogelijk om euro’s of dollars op te nemen, stijgende prijzen voor brandstof, gebrek aan voedsel in blik en winkelvoorraden worden niet meer aangevuld.

Ondertussen is niet duidelijk hoe de situatie zich in Oekraïne zal gaan ontwikkelen. Zolang wij mogelijkheden hebben gaan wij door met onze hulpverlening, zowel in Oekraïne als in Rusland. En bidden wij voor een de-escalatie van het conflict en voor de leiders van beide landen. Dat zij bij het nemen van hun beslissingen rekening houden met de belangen van hun burgers.

Hulpverlening

Want zoals zo vaak lijdt de gewone man/vrouw het meest onder beslissingen die door regeringen worden genomen. Zij betalen vaak de rekening. Dit raakt ons elke keer als we het veld bezoeken en onze collega’s spreken. Bij Mission Possible is politieke voorkeur geen drijfveer voor het verlenen van hulp. Het beleid van het Kremlin is niet bepalend voor het wel of niet ondersteunen van projecten in Rusland.

Ik hoop van harte dat onze donateurs dezelfde houding hebben en ons zullen blijven ondersteunen, zodat we door kunnen gaan met het verlenen van broodnodige hulp, zodat de mensen die het al zo moeilijk hebben, niet óók nog deze rekening moeten betalen.