Geen registratie, geen inkomen, geen huisvesting – geen zoon
Waarom is het zo moeilijk om een jongen naar een ander weeshuis te sturen? Nadezhda ziet maar een reden: corruptie. Al twee jaar vecht zij tegen de bureaucratie. Maar ze doet haar naam eer aan: Nadezhda betekent hoop. “Het is goed leven met hoop” zegt ze. “Het geeft je in ieder geval voor een paar dagen rust en een goed gevoel. Daarna begint de strijd weer.” Het leven van Nadezhda is een voorbeeld hoe het systeem iemand kapot kan maken.
Nadezhda is 45 en heeft een zoon, Gleb van 14 jaar oud. Haar man liet haar anderhalf jaar na de geboorte van Gleb in de steek. Twee jaar geleden kreeg ze klachten en werd bij haar de diagnose kanker gesteld.
Op dat moment was Nadezhda bij haar zus in Kazachstan. Na twaalf jaar waren ze weer in contact met elkaar gekomen. En ze hadden samen plannen voor het openen van een zaak. Om in aanmerking te komen voor zorg die door de verzekering werd gedekt moest Nadezhda terug naar Rusland. De dichtstbijzijnde stad waar goede zorg werd gegeven was Tsjeljabinsk. Zelf woonde Nadezhda in Khabarovsk in het oosten van Rusland. Haar zoon had ze daar ondergebracht in een tijdelijke opvang.
“Toen men hoorde dat ik in het ziekenhuis lag werd mij verteld dat ze Gleb in een weeshuis hadden geplaatst. Zonder mijn toestemming hadden ze daar het recht helemaal niet toe. Maar zij zeiden dat ik niet meer voor mijn zoon kon zorgen omdat ik geen inkomen had. Ik heb gevraagd of ze Gleb dan in ieder geval in een weeshuis in Tsjeljabinsk kunnen onderbrengen. Ik ben hier onder behandeling en die is heel erg goed en ik wil hier niet meer weg. Er wordt mij van alles beloofd. Maar nog steeds hebben ze geen beslissing genomen. En ik weet wel waarom. Het weeshuis krijgt per kind geld van de overheid. En als een kind uit het weeshuis wordt geplaatst krijgen ze minder inkomen. Eind december ging ik naar het postkantoor om mijn uitkering op te halen maar daar werd tot mijn schrik 70% van ingehouden. Ik had een schuld van 79.000 RUR werd mij verteld omdat ik geen alimentatie had betaald aan het weeshuis voor mijn zoon. Eerst plaatsen ze mijn zoon zonder mijn toestemming in een weeshuis en nu moet ik ook nog alimentatie betalen. Ik was in shock, ik heb geschreeuwd en ik heb gehuild. Ik kon de huur niet meer betalen en zou op straat komen te staan. Ik heb allerlei instanties aangeschreven en zelfs Putin. Iemand bracht mij in contact met Mission Possible*. En dat is het beste wat mij de laatste tijd is overkomen. Ik vind hier rust en zij hebben mij geleerd om op God te vertrouwen. En ik ben er nu van overtuigd dat alles goed gaat komen.
