Jarenlang strijdtoneel

Ze wijst naar de heuveltop. “Daar zit mijn zoon. Hij zit al 23 jaar in het leger. Hij bewaakt de grens.” Ik krijg van haar een verrekijker. En ze wijst mij de locatie aan, een heuveltop halverwege de bergrug.  Boven op de bergrug staan eenheden van het leger van Azerbeidzjan. Vorig jaar september heeft hier een aanval plaatsgevonden. Bij die aanval zijn 45 Armeense soldaten omgekomen. De grens is sinds die aanval zo’n anderhalve kilometer dichterbij gekomen. “Elke nacht gaan we met angst op bed’ zegt ze. “Komt er weer een aanval?”. 

Ik ben in het dorp Kutakan in de regio Vardenis. Na de laatste oorlog, november 2020, is Kutakan een grensdorp geworden. En sinds die tijd is het eigenlijk nooit echt rustig geweest in Kutakan en omliggende dorpen.

Programma voor de jeugd

In deze regio ondersteunt Mission Possible een programma van de organisatie AMAA *). Dit programma organiseert activiteiten voor met name jeugd en jong-volwassenen. Zij krijgen trainingen en volgen workshops. Zij leren ook om een ondernemingsplan op te zetten. En het programma voorziet in kleine subsidies voor het realiseren van hun plannen. Daarnaast is er aandacht voor een gezonde en christelijke levensstijl, en zijn er alcoholpreventie- en drugspreventie campagnes.

Ik spreek ook met Armen, hij is voorganger van de Evangelische kerk in Vardenis en geeft leiding aan het plaatselijke AMAA kantoor. Hij is verantwoordelijk voor het programma. Als ik hem vraag hoe het gaat, valt het mij op dat hij direct begint over de gespannen situatie in de regio en niet over het programma.

“Al vijf dagen achter elkaar wordt de mijn hier vlak in de buurt beschoten en ligt het werk stil” zegt hij. “Een paar dagen geleden vond iemand het nodig om een Azerbeidzjaanse vlag publiekelijk te verbranden. Nu zijn het aantal schietincidenten weer toegenomen”.

Hij is er niet gerust op. Net als veel mensen in Armenië maakt hij zich grote zorgen over dat er weer een oorlog zal uitbreken.

Gelukkig is hij veel positiever over het programma wat nu bijna een jaar hier wordt uitgevoerd. “De jeugd is erg enthousiast. In de dorpen is nauwelijks wat te doen. Het programma stimuleert hen om actief te worden. Wekelijks komen we bij elkaar. Er zijn computerlessen, naailessen, trainingen voor kapster. We leren ze nu hoe ze een ondernemingsplan moeten maken. En we hebben het eerste startkapitaal al uitgegeven. Er zijn plannen voor een naaiatelier en een kapsalon en iets met schapenhouderij.

Vrouwenparticipatie

Armen vertelt verder: “Eerst hebben we contact gezocht met de mannen in de lokale dorpen. Veel van onze inwoners en/of hun ouders hebben hun wortels in de Azerbeidzjaanse cultuur. Zij zijn eind jaren ’80 hierheen gekomen. In hun cultuur ligt de man-vrouw verhouding anders. Maar ons programma richt zich ook op meisjes en jonge vrouwen. We hebben ze moeten uitleggen dat het hier voor hun dochters een veilige omgeving is. We zijn blij dat we het wantrouwen weg konden nemen. En iedereen is enthousiast. Wij willen het programma gaan uitbreiden met beroepsoriëntatie zodat de jeugd weet welke beroepen bij hun interesses passen en de juiste studie kunnen gaan kiezen.

Maar wat nog veel belangrijker is dat wij een band opbouwen en zo de kans krijgen om ons geloof met hen te delen. We krijgen de jongeren nu wekelijks over de vloer en ze leren ons kennen en vertrouwen. We laten hen zien hoe rijk het leven met God is.” 

Toekomst vol van Hoop

Het is een fijn gesprek en het is goed om deze regio nu te hebben bezocht. Om in de dorpen te zien hoe de situatie is en te proeven van de sfeer, ook al is die hier gespannen. We zijn blij dat we met Mission Possible hier wat kunnen betekenen voor deze jeugd. Dankzij ons programma kunnen we de jeugd actief manieren bieden om hun leven op te pakken en toekomst te creëren. Maar meer nog, dankzij het programma kunnen we deze moeilijk bereikbare groep in aanraking brengen met het Evangelie. Voor een toekomst vol van Hoop.

* AMAA Arminian Missionary Association of America. Opgericht door Armeniërs in de diaspora; dat zijn de overlevers van de genocide die plaatsvond in 1915 en jaarlijks op 24 april wordt herdacht.