Laat de Russische negativiteit je niet teveel beïnvloeden
Een jubileum vieren – Een trieste zaak
Een jubileum vieren van een hulporganisatie is – op de keper beschouwd – een trieste zaak. Mission Possible Nederland bestaat 10 jaar en natuurlijk zijn we blij en dankbaar dat we in die tien jaar voor vele honderden vrouwen, mannen en kinderen veel hebben kunnen betekenen. Maar dat die hulp onverminderd nodig is en zal blijven…
Over de nieuwe hoop, de concrete hulp, over hoe mensen met hulp van Mission Possible hun leven konden herpakken…, daarover vindt u op onze website veel informatie. Die blije gezichten, die onbekommerde lach op het gezicht van kinderen, van vrouwen met een leven dat vol was van drugs, van huiselijk geweld…, dat geeft zo veel voldoening en dankbaarheid.
``Ben je rijk ten koste of ben je rijk ten bate van die ander die zoveel minder heeft?”
Maar toch knaagt het ook. Ik wil daar niet omheen. Dragen we geen water naar de zee? En waarom moeten we zoveel inspanning doen om geld en middelen bijeen te brengen terwijl er zo veel geld is? Ik word altijd wat opstandig als ik lees dat ruim 2000 miljardairs rijker zijn dan 60 procent van de rest van de mensen (cijfers van Oxfam Novib). Alleen al Amazonbaas Jeff Bezos, bezit naar schatting 111 miljard dollar. En ik kan me alles voorstellen bij de vraag die Jeroen Smit in zijn boek ‘Het grote gevecht’ stelt: ”Ben je rijk ten koste of ben je rijk ten bate van die ander die zoveel minder heeft?”
Mission Possible is actief in landen die onderdeel waren van de voormalige Sovjet Unie. Vaak hebben mensen aarzelingen bij aandacht voor die landen. Ik begrijp dat. Rusland.., het Rusland van Putin en zijn kliek.
Bij mijn bezoeken aan projecten in Rusland bezoekt ervaar ik altijd iets verdrietigs, iets zwaars dat in de lucht hangt. Er is trots over het roemruchte verleden, maar er hangen – om met Pieter Waterdrinker (in zijn roman ‘De rat van Amsterdam’ te spreken – zwarte mistflarden van de geschiedenis over het ten ondergegane Sovjetrijk. Daarnaast is overal merkbaar dat het ontbreekt aan een waardenstelsel waarop je kan terugvallen. Als we Putin weer eens op televisie zien bevestigt hij dat beeld en dat draagt niet bij aan warme gevoelens voor Russen. De staat is machtig, totalitair, en laat geen gelegenheid onbenut om dat te laten merken; je kan zonder dat daar een redelijke grond voor is worden gearresteerd; je bent rechteloos en machteloos; het laat de individuele burger geen enkele onafhankelijke ruimte.
Dat heeft grote impact op mensen. In zijn boek ‘Tussen twee vuren’ beschrijft Joshua Yaffa de mensen uit de voormalige Sovjet Unie als ‘de schipperende mens’, die niet alleen tolereert dat hij wordt misleid, maar zelfs bereid is misleid te worden; sterker nog hij misleid zelf uit zelfbescherming. Wij kunnen ons niet voorstellen hoe dat is, wat dat met mensen doet, hoe dat elk handelsperspectief van mensen die een gewoon leven willen leven frustreert.
``Wij doen alsof wij werken en zij doen alsof ze ons betalen”.
Tegen die achtergrond begin je iets te begrijpen van de lethargie die mensen in de greep heeft en tot uitdrukking komt in de Russische grap: ”Wij doen alsof wij werken en zij doen alsof ze ons betalen”.
Dit alles maakt dat bij het bieden hulp in die omstandigheden het van vitaal belang is dat je inzicht krijgt in hoe mensen moeten overleven en dat alleen geld geven niet structureel kan bijdragen aan het hervinden van een menswaardig bestaan. Wij westerlingen kunnen ons het leven in voormalige Sovjetlanden niet voorstellen. Het is, zoals Denisovitsj in de werken van Solzjenitzyn zegt: ”Hoe kun je van iemand die het warm heeft verwachten dat hij iemand begrijpt die het koud heeft”. Om die reden werkt Mission Possible altijd met lokale partijen, met lokale kerken en lokale mensen.
Hoe dan ook; in de landen waar Mission Possible actief is is veel leed, eenzaamheid en uitzichtloosheid. En dan helpt het niet om te blijven steken in de vraag waarom zoveel onschuldige mensen moeten lijden en waarom de puissant rijke mensen (en ook steenrijke landgenoten) niet bijdragen aan het verminderen van de armoede en uitzichtloosheid van wanhopige moeders en ontspoorde jongeren. Wat wel helpt is inzet om in concrete nood daadwerkelijk passende hulp te bieden.
”Hoe kun je van iemand die het warm heeft verwachten dat hij iemand begrijpt die het koud heeft”
Mission Possible is zich bewust van de rijkdom die we hebben in al die mensen die actief zijn voor Mission Possible en dat doen vanuit het besef dat zij Gods ‘ambassadeurs’ mogen zijn..; We hebben vele concrete voorbeelden van de grote invloed die dat heeft op de manier waarop mensen God zien. In het concrete handelen mogen al die medewerkers van Mission Possible de liefde van God zichtbaar maken. Niet in het streven om het christelijk geloof aan wie dan ook maar op te dringen, maar vanuit de bereidheid om de liefde van God en Zijn Evangelie met anderen te delen.
Mission Possible ondersteunt lokale projecten; deze ontvangen jaarlijks een bijdrage in exploitatiekosten en soms geld voor specifieke doelen. Met dankbaarheid zien we dat de lokale hulpverleners in toenemende mate kunnen steunen op lokale fondsenwerving (donaties in geld en goederen en inbreng van vrijwilligers). Die lokale fondsenwerving wordt een steeds belangrijker deel van de inkomsten van de door Mission Possible ondersteunde projecten. Dat is goed voor de zelfredzaamheid van de lokale organisaties, maar zeker ook voor het lokale draagvlak en betrokkenheid.
In de wijze waarop Mission Possible werkt komt tot uitdrukking dat wij er niet in geloven dat je mensen structureel uit de armoede haalt door ze een al dan niet groot geldbedrag te geven. Geld helpt, maar slecht dan als je met dat geld investeert in huisvesting, in psychische hulp, in het vinden van werk, in afkick programma’s, in onderwijs, in kinderopvang. Zo stel je mensen in staat om gaandeweg zelf weer regie te nemen over hun leven. Zo bied je mensen kansen en nieuw handelingsperspectief.
``geef en draag bij aan ons jubileumproject…``
Een jubileum van een hulpverleningsorganisatie heeft onmiskenbaar iets triest; waarom zijn er zoveel mensen (steen)rijk en wenden ze dat niet aan ten bate van die ander die zoveel minder heeft? Maar als je blijft steken in die vraag dan blijft de moeder die ernstig te lijden had van huiselijk geweld en onder erbarmelijke omstandigheden leeft overgelaten aan haar uitzichtloze bestaan. Daarom overheerst dankbaarheid over de hulp die we dankzij de steun van zovelen konden bieden. Zo kregen moeders, kinderen en vaders weer levensmoed, weer een nieuw perspectief. Zo zagen zo veel tobbers, lijdende mensen de liefde en helpende hand van onze goed God. Dat geeft ook een drive om met het werk door te gaan.
We hopen bij dit alles dat u mee blijft doen; we hebben de vrijmoedigheid om een dringend beroep op u te doen om mee te blijven helpen, betrokken te blijven bij het verlichten van het lot van velen die zonder de hulp van Mission Possible geen enkel perspectief hebben. Daarom vragen we vrijmoedig: geef en draag bij aan ons jubileumproject…, aan de schipperende mens, ook al begrijpen we niets van ‘de kou’ als wij vanuit onze warme huizen nadenken over wat we zouden kunnen doen.
Met vriendelijke groet,
Leen van Dijke
Voorzitter Mission Possible Nederland